Powracająca susza, kurczące się zasoby wodne i zmiana klimatu to zjawiska, których skutki zaczyna odczuwać już nie tylko gospodarka i rolnicy, ale także my wszyscy. Dlatego z okazji Światowego Dnia Walki z Pustynnieniem i Suszą publikujemy kilka ciekawych statystyk.
Światowy Dzień Przeciwdziałania Pustynnieniu i Suszy ma uświadomić społeczeństwu, że nasz wspólny wysiłek może w znacznym stopniu zapobiec temu zjawisku. A zacząć możemy od… naszych łazienek, ponieważ to stąd spływa do rzek większość produkowanych w domach ścieków. Mniej zużytej wody to mniej ścieków i czystsza woda w lokalnych rzekach. W oszczędzaniu wody na co dzień pomogą systemy sanitarne, które powstają z korzyścią dla środowiska. Oszczędzanie wody w codziennych czynnościach jest działaniem ważnym i powinniśmy je kontynuować, jednak to nie rozwiąże problemu suszy w naszym kraju – potrzebne są zmiany systemowe.
Polska zaliczana jest do krajów ubogich w zasoby wodne.
Przeciętne zasoby wód w Polsce wynoszą ok. 60 mld m3, a w porach suchych ten poziom może spaść nawet poniżej 40 mld m3. Największe zasoby wód (w wartościach bezwzględnych) posiadają Norwegia (370 mld m3) oraz Francja, Niemcy, Szwecja posiadające odpowiednio: 190 mld m3, 188 mld m3, 185 mld m3. Zasoby wód powierzchniowych w Polsce cechuje duża zmienność czasowa i terytorialna, co powoduje okresowe nadmiary i deficyty wody w rzekach.
Zasoby wód w krajach Unii Europejskiej (średnia z wielolecia) /a
Zasoby słodkiej wody na mieszkańca są bardzo zróżnicowane w krajach UE. W Chorwacji odnotowano najwyższe zasoby słodkiej wody, gdzie średnia z wielolecia wynosiła 27,3 tys. m3 na mieszkańca. Finlandia i Szwecja miały kolejne najwyższe wskaźniki wynoszące odpowiednio: 20,1 tys. m3 i 18,9 tys. m3 na mieszkańca. Natomiast najniższe wskaźniki posiadają Cypr 0,4 tys. m3 i Malta 0,2 tys. m3 na mieszkańca.
Tamy i zbiorniki wodne na większych rzekach w Europie
Wilgotność gleby w Europie
Wyniki modelu opracowanego w Europejskim Obserwatorium Suszy (EDO) wskazują, jak obecnie wygląda stan uwilgotnienia gleb w porównaniu z normą z tzw. wielolecia. Norma ta jest liczona za okres od 1995 do 2018 lub 2019. Obszary zaznaczone na czerwono i brązowo wskazują stan poniżej normy czyli bardzo niskie uwilgotnienie gleb – deficyt wody w glebie oraz suszę rolniczą. Stan w dnu 1 czerwca 2020 r.
Źródło: https://edo.jrc.ec.europa.eu/
Powinniśmy zdać sobie sprawę z tego, że odpowiedzialność za susze ponosimy wszyscy i to my najdotkliwiej odczujemy jej skutki. Wzrost cen żywności, awarie systemów energetycznych, zmniejszenie zasobów wody pitnej czy prawdopodobieństwo katastrofalnych pożarów – do takich właśnie konsekwencji dla środowiska, gospodarki oraz naszego zdrowia będzie prowadzić susza.
