Działalność rolnicza prowadzona w gospodarstwach rolnych wymaga udziału i wkładu pracy człowieka. W gospodarstwach indywidualnych jest to zazwyczaj pracujący użytkownik i członkowie jego rodziny (tworzący wspólne gospodarstwo domowe z użytkownikiem lub utrzymujący się oddzielnie), wspomagani przez opłacanych pracowników najemnych lub pracowników kontraktowych (tj. osoby zatrudnione przy świadczeniu zakontraktowanych usług), a czasem także bezpłatną pomoc sąsiedzką.
W pozostałych gospodarstwach rolnych, w zależności od formy własności, trzon siły roboczej stanowią pracownicy najemni lub inne osoby pracujące bez wynagrodzenia (członkowie spółdzielni, zakonów, uczniowie szkół,
etc.), wspomagane pracownikami najemnymi i kontraktowymi. Osobą zarządzającą, podejmującą decyzje co do kierunku i rozmiarów prowadzonej w gospodarstwie produkcji, jest osoba kierująca gospodarstwem rolnym. W gospodarstwach indywidualnych
w przeważającej części jest to sam użytkownik, w gospodarstwach pozostałych – najczęściej zatrudniony do tego celu pracownik najemny.
Ponad 2/3 ogółu pracujących użytkowników gospodarstw rolnych to mężczyźni. Kobiety w porównaniu z mężczyznami użytkowały mniejsze obszarowo gospodarstwa rolne, na ogólną liczbę 433,3 tys. gospodarstw, w których pracującym użytkownikiem była kobieta – blisko 298,3 tys. to gospodarstwa do 5 ha powierzchni użytków rolnych, tj. 68,9%.
Wśród gospodarstw użytkowanych przez mężczyzn (959,2 tys.) wartości te wynosiły odpowiednio 464,0 tys., tj. 48,4%. Połowa osób w grupie użytkowników pracujących w swoich gospodarstwach rolnych
jest w wieku nie starszym niż 51 lat (mediana wieku w grupie użytkowników mężczyzn to 50 lat a kobiet 51 lat), jednocześnie nieco ponad 2/3 to osoby w wieku powyżej 44 lat.
Co dziewiąty pracujący użytkownik przekroczył wiek 65 lat. Generalnie dominują osoby w wieku 56 lat (mężczyźni w wieku – 56, a kobiety w wieku 57 lat).
