Grunty słabe
Bad quality land
Definicja:
W obrębie gruntów ornych wydziela się grunty: dobre, średnie, słabe. Wśród gruntów słabych (piaszczystych) wyróżnia się klasy bonitacyjne oznaczone symbolami V, VI.
Dodatkowe wyjaśnienia metodologiczne:
Ceny gruntów ornych w obrocie prywatnym są notowanymi cenami zakupu/sprzedaży oraz dzierżawy wybranych użytków rolnych przeznaczonymi na działalność rolniczą. Źródłem informacji jest kwartalne badanie przeprowadzane w formie wywiadu przez ankietera z użytkownikiem gospodarstwa indywidualnego wylosowanego do reprezentacyjnych badań rolniczych.
Klasa V – Gleby orne słabe. – piaszczyste Gleby te są mało żyzne, słabo urodzajne i zawodne. Należą tu gleby zbyt lekkie, a także płytkie i kamieniste, najczęściej ubogie w substancję organiczną oraz gleby zbyt mokre, nie zmeliorowane lub nie nadające się do melioracji. Gleby lekkie i suche tej klasy należą do kompleksu gleb żytnich słabych lub bardzo słabych. Gleby ciężkie i podmokłe należą do kompleksu przydatności rolniczej zbożowo – pastewnego słabego. Zaliczamy tu takie gleby jak: gleby brunatne, rdzawe, płowe, bielicowe wytworzone z piasków i żwirów gliniastych, płytkie mady, rędziny i gleby kamieniste. Klasa VI – Gleby orne najsłabsze. Gleby te są słabe, wadliwe i zawodne, plony uprawianych na nich roślin są bardzo niskie i niepewne. Należą tu gleby za suche i luźne. Gleby bardzo płytkie lub płytkie silnie kamieniste, wskutek tego trudne do uprawy, gleby za mokre o wysokim poziomie wód gruntowych, często ze storfiałą lub murszastą próchnicą, w których przeprowadzenie melioracji jest bardzo utrudnione. Gleby suche tej klasy mogą być zaliczone wyłącznie do kompleksu żytniego bardzo słabego. W zasadzie gleby te nadają się bardziej pod zalesienie niż pod uprawę rolną. Podmokłe gleby tej klasy wykorzystywane są najczęściej jako pastwiska. Do klasy VI zalicza się gleby rdzawe, bielicowe, rankery, płytkie rędziny inicjalne, ciężkie mady podmokłe.
Dziedzina:
Działalność rolnicza i leśna
Źródło: GUS
