W zależności od indywidualnych potrzeb osoby w stanie choroby alkoholowej skuteczne może okazać się wybranie jako metody leczenia w ośrodku specjalizującym się w leczeniu uzależnień. Jednym z nich jest Ośrodek Leczenia Uzależnień, który występuje w wielu miejscach w Polsce, a z jego usług można skorzystać w miastach takich jak: Warszawa, Kraków, Łódź, Poznań, Wrocław, Gdańsk, Katowice, Lublin, Bydgoszcz, Szczecin.
Ośrodek leczenia uzależnień https://odtruwanielodz.com/prywatny-osrodek-leczenia-uzaleznien-lodz/ to prywatna placówka, która zapewnia wsparcie i realną pomoc podczas leczenia uzależnienia od alkoholu, ale również w przypadkach uzależnienia od narkotyków czy współuzależnienia. Placówka posiada wykwalifikowaną kadrę specjalistów psychologów oraz psychoterapeutów z doświadczeniem, którzy pracują z pacjentem na różnych płaszczyznach. Zajmują się analizowaniem jego problemów i pomagają mu zrozumieć mechanizmy związane z emocjami, jakie odczuwa. Ośrodek oferuje zajęcia indywidualne jak i grupowe oraz wdrażane są różne rodzaje terapii takie jak: terapia podstawowa, terapia pogłębiona, dialog motywacyjny, terapia nawrotowa.
Ośrodek Leczenia Uzależnień odznacza się wysoką skutecznością w pomocy osobom chorym na alkoholizm. Okazuje się bowiem, że aż 94% pacjentów w chwili opuszczenia placówki utrzymuje pełną abstynencję po terapii z odwyku alkoholowego.
Kiedy zgłosić się po pomoc? – fazy alkoholizmu
Wyróżnić możemy cztery wyraźne fazy alkoholizmu:
Faza prealkoholowa jest pierwszą fazą i jest praktycznie niezauważalna przez otoczenie oraz samego chorego. Objawia się jedynie zmianą postrzegania substancji psychoaktywnej na poziomie od psychiki. Jest ona bardzo niepozorna i może trwać latami. Objawia się poprzez podświadomie odbierania alkoholu jako bodźca stymulującego. Potencjalny alkoholik przestaje postrzegać trunek jako zwykły napój spożywany podczas imprez towarzyskich, a widzi w nim drogę do relaksu, stłumienia negatywnych emocji i spokoju. Ani bliscy ani on sam nie widzi nic podejrzanego w swoim zachowaniu.
Kolejną fazą jest faza ostrzegawczą nazywana również zwiastunową. Chory zaczyna spożywać coraz większe ilości alkoholu. Często bywa na zakrapianych imprezach, a charakterystycznym jego zachowaniem jest zwiększenie tempa spożywania alkoholu przez grupę na przykład poprzez inicjowanie tak zwanych „kolejek”. Może się również pojawić urwany film, czyli stan, w którym człowiek wypije taką ilość alkoholu, że nie pamięta co się działo w trakcie okresu upojenia, jednak nie traci przy tym przytomności. Pojawia się również picie w samotności, jednak chory usprawiedliwia swoje zachowanie i stale je racjonalizuje. Stara się przekonać samego siebie, że pije alkohol, ponieważ każdy pije alkohol na imprezach, a wieczory z towarzystwem trunku mają być jedynie formą relaksu po ciężkiej pracy.
Faza krytyczna jest już zdecydowanie bardziej widoczna. Nadużywania alkoholu zaczyna wpływać na większość obszarów życia chorego. Traci on zainteresowanie dawnymi bodźcami stymulującymi, a liczy się coraz bardziej alkohol. Rodzina i bliscy zaczynają zauważać problem i wymuszają abstynencję na chorym. Pojawia się w nim poczucie winy odnośnie ilości spożywanego alkoholu oraz częstej nietrzeźwości, jednak nie zmienia to faktu, że często spożywa alkohol w ukryciu przed rodziną. Nałóg zaczyna przybierać coraz bardziej niebezpieczną i dominującą formę, jednak alkoholik wciąż nie chce przyznać się przed sobą do problemu.
Faza przewlekła jest końcową fazą alkoholizmu i to najtragiczniejszą. W chorym zupełnie zniknęło poczucie winy, a główną rolę w jego życiu odgrywa alkohol oraz stała potrzeba zdobycia go. Właśnie wokół tego kręci się codzienność chorego, który zazwyczaj pije od rana do wieczora. Zmniejsza się tolerancja na alkohol, dlatego nawet mała jego ilość może wprowadzić stan upojenia. Zmniejszają się też jednak fundusze, jakimi dysponuje chory i często sięgała po takie formy alkoholu jak denaturat, które mogą być niebezpieczne. Charakterystycznym w wyglądzie dla osoby w chorobie alkoholowej jest opuchnięta oraz zaczerwienienia twarzy, jednak są to tylko objawy zewnętrzne. Taka osoba boryka się z szeregiem współistniejących chorób, które mogą być do końca życia nie zostać wyleczone. Głód alkoholowy oraz alkoholowy zespół abstynencyjny mają już tak silne objawy, że odstawienie alkoholu na dłuższą chwilę powoduje dolegliwości takie jak drżenie poszczególnych części ciała, wymioty, nudności, osłabienie, zaburzenia snu, ból głowy, przyspieszone bicie serca, w niektórych przypadkach może doprowadzić nawet do śmierci.
Terapia powinna co prawda rozpocząć się jak najwcześniej i z inicjatywy samego chorego. Jednak nie zawsze tak jest i nie ma określonego czasu na rozpoczęcie walki o własne zdrowie. Im głębsza faza alkoholizmu tym ciężej jest pozostać w abstynencji, jednak Ośrodki Leczenia Uzależnień sprawnie pomaga nie tylko w utrzymaniu w trzeźwości, ale również motywacji pomimo ewentualnych dolegliwości bólowych. Każdy przypadek jest tak samo ważny, ad personel w ośrodku podchodzi indywidualnie do pacjenta nieważne, w której fazie alkoholizmu się znajduje.
Dla kogo jest Ośrodek Leczenia Uzależnień
Najprościej ujmując do Ośrodka Leczenia Uzależnień może zgłosić się każdy z alkoholizmem zdiagnozowanym przez lekarza specjalistę. Często jednak w szczególności w początkowych fazach choroby alkoholowej samemu choremu ciężko się przyznać i rozpoznać problem. Istnieje zatem klasyfikacja, która w mierzalny sposób może pomóc nam określić czy mamy do czynienia z uzależnieniem od alkoholu. Jeśli w przeciągu jednego roku co najmniej trzy z poniższych objawów pojawią się, to należy udać się do specjalisty ze względu na wysokie ryzyko możliwości obecności choroby:
1. Zespół abstynencyjny – jest to zespół nieprzyjemnych dolegliwości fizjologicznych, które zaczynają występować w momencie, w którym osoba nadużywająca alkoholu przestanie go spożywać lub go ogranicza. Łączy się to ze spożywaniem substancji przez chorego, by zapobiec lub po złagodzić jego nieprzyjemne dolegliwości.
2. Głód alkoholowy – silne pragnienie oraz poczucie przymusu spożywania alkoholu.
3. Zmiana priorytetów – chory zaczyna zaniedbywać swoje dawne zainteresowania oraz alternatywne źródła przyjemności na rzecz alkoholu, myślenia o nim oraz zdobywania na niego funduszy. Alkohol zaczyna zastępować dawne środki stymulacyjne.
4. Spożywanie alkoholu mimo w pełnej wiedzy i świadomości o negatywnych skutkach jego nadużywania.
5. Zwiększenie się tolerancji na alkohol – chory potrzebuje w większej dawki substancji psychoaktywnej niż wcześniej, by móc doznać takiego samego stanu odurzenia.
6. Utrata kontroli nad zachowaniami związanymi z piciem alkoholu – duże trudności z rozpoznaniem kiedy rozpoczęto spożywanie alkoholu oraz problem z powstrzymaniem się od tego, trudności z wymierzaniem sobie ilości w pijanego alkoholu, upośledzona zdolność kontrolowania długości spożywania alkoholu.
