Globalne wyzwania związane ze zmianami klimatu stają się coraz bardziej palącym tematem. Emisje gazów cieplarnianych nie rozkładają się równomiernie – niektóre sektory gospodarki mają nieproporcjonalnie duży wpływ na całkowity bilans emisji. Dowiedz się, które branże odpowiadają za największy ślad węglowy w Polsce i jakie działania mogą podejmować przedsiębiorcy, aby skutecznie redukować swój wpływ na klimat poprzez systematyczne obliczanie śladu węglowego i wdrażanie strategii redukcyjnych.
Czym jest emisyjność i jak się ją mierzy?
Emisyjność to miara określająca ilość gazów cieplarnianych emitowanych do atmosfery w wyniku określonej działalności lub procesu. W kontekście gospodarczym najczęściej wyrażana jest jako ilość dwutlenku węgla (lub jego ekwiwalentu) przypadająca na jednostkę produktu, usługi, energii lub wartości dodanej.
Pomiar emisyjności może odbywać się na poziomie produktu (emisje w całym cyklu życia), procesu produkcyjnego lub całego sektora gospodarki. Precyzyjne obliczanie śladu węglowego wymaga systematycznego podejścia opartego na uznanych metodologiach, takich jak GHG Protocol czy normy ISO 14064, co umożliwia wiarygodne porównywanie emisyjności różnych sektorów. Bureau Veritas, dzięki doświadczeniu w zakresie weryfikacji i certyfikacji, zapewnia, że podejmowane działania są wiarygodne i zgodne z najlepszymi praktykami międzynarodowymi.
Które sektory odpowiadają za największy ślad węglowy w Polsce?
Według danych Krajowego Ośrodka Bilansowania i Zarządzania Emisjami, struktura emisji gazów cieplarnianych w Polsce wskazuje na dominację sektora energetycznego, odpowiedzialnego za około 40% całkowitych emisji. Wynika to z wysokiego udziału węgla w polskim miksie energetycznym – mimo postępującej transformacji, nadal około 70% energii elektrycznej pochodzi z elektrowni węglowych.
Na drugim miejscu znajduje się przemysł, generujący około 20% krajowych emisji. Najwyższą emisyjnością charakteryzują się hutnictwo i przemysł metalurgiczny, produkcja cementu, przemysł chemiczny oraz wytwarzanie szkła i ceramiki – branże energochłonne, wykorzystujące procesy wysokotemperaturowe.
Transport zajmuje trzecią pozycję z udziałem około 16% całkowitych emisji, z dominującą rolą transportu drogowego. W przeciwieństwie do innych sektorów, emisje z transportu wykazują tendencję wzrostową wraz ze zwiększającą się liczbą pojazdów i rosnącą mobilnością społeczeństwa.
Istotnym źródłem emisji jest również sektor komunalno-bytowy (10%), głównie przez tzw. niską emisję z indywidualnych systemów grzewczych, rolnictwo (8%) oraz sektor odpadów (3%).
Jak zmienia się struktura emisji gazów cieplarnianych w Polsce?
Struktura emisji w Polsce podlega stopniowym zmianom odzwierciedlającym szersze trendy gospodarcze. W ostatnich dekadach obserwujemy spadek emisji z sektora przemysłowego dzięki modernizacji zakładów i poprawie efektywności energetycznej. Jednocześnie rośnie udział transportu w całkowitej emisji wskutek zwiększającej się liczby pojazdów.
W sektorze energetycznym zmiany zachodzą wolniej niż w innych krajach europejskich, ale również tu widać pewne przeobrażenia. Udział węgla w miksie energetycznym stopniowo maleje na rzecz gazu ziemnego i odnawialnych źródeł energii. Proces ten przyspiesza w ostatnich latach, dając nadzieję na zmniejszenie emisyjności polskiej energetyki w najbliższej dekadzie.
Pozytywne zmiany zachodzą także w sektorze komunalno-bytowym, gdzie programy wymiany kotłów i termomodernizacji budynków przyczyniają się do redukcji niskiej emisji, choć skala tych działań jest wciąż niewystarczająca.
Jak przedsiębiorcy z emisyjnych branż mogą obniżać swój ślad węglowy?
Dla firm działających w sektorach o wysokiej emisyjności, zarządzanie śladem węglowym staje się nie tylko wyzwaniem środowiskowym, ale także biznesowym. Przedsiębiorcy mogą podjąć szereg działań, aby skutecznie redukować emisje:
- Audyt energetyczny i emisyjny – dokładne obliczanie śladu węglowego pozwala zidentyfikować główne źródła emisji i obszary wymagające interwencji.
- Inwestycje w efektywność energetyczną – modernizacja procesów, wymiana urządzeń na energooszczędne i poprawa izolacji budynków przynoszą korzyści środowiskowe i ekonomiczne.
- Zmiana źródeł energii – przejście na odnawialne źródła energii pozwala znacząco zmniejszyć emisje.
- Optymalizacja logistyki – usprawnienie tras, konsolidacja dostaw i przejście na pojazdy niskoemisyjne mogą przynieść znaczące redukcje emisji.
- Innowacje produktowe – projektowanie produktów z myślą o niższym śladzie węglowym i dłuższym cyklu życia zyskuje na popularności w wielu branżach.
Kluczową rolę w transformacji w kierunku gospodarki niskoemisyjnej odgrywają również niezależne organizacje, takie jak Bureau Veritas. Dzięki profesjonalnej weryfikacji emisji gazów cieplarnianych, przedsiębiorcy zyskują pewność, że ich działania klimatyczne przynoszą realne efekty i są zgodne z międzynarodowymi standardami.
Podsumowujac, emisyjność poszczególnych branż w Polsce jest silnie zróżnicowana, z dominującą rolą sektora energetycznego, przemysłu ciężkiego i transportu. Choć struktura emisji zmienia się stopniowo w kierunku bardziej zrównoważonego modelu, tempo tych zmian jest wciąż niewystarczające wobec wyzwań klimatycznych. Dla przedsiębiorstw z branż wysokoemisyjnych, systematyczne podejście do pomiaru i redukcji śladu węglowego staje się koniecznością biznesową. Dokładne obliczanie emisji oraz wdrażanie odpowiednich strategii redukcyjnych nie tylko przyczynia się do ochrony klimatu, ale może przynieść także wymierne korzyści ekonomiczne. W miarę jak regulacje i oczekiwania rynkowe ewoluują w kierunku większej odpowiedzialności klimatycznej, firmy aktywnie zarządzające swoim wpływem na środowisko zyskają przewagę konkurencyjną.
Artykuł partnera
